MEKİK OYASI ,FETHİYE TEYZE VE EFSANE
Oyalara olan tutkunluğum renginden mi, şeklinden mi, yoksa söylemek isteyip de söyleyemediklerimizi başörtüsüne işleyip dillendirdiğimiz duygulardan mı kaynaklanıyor bilmiyorum. Nerede oya yapan birini görsem yanına gider nasıl yaptığını öğrenmeye çalışır, yaptığı oya ile ilgili anısı olup olmadığını sorardım. Öyle çok anıları vardı ki.( Fakat bu anıları bu yazımda anlatmayacağım.) Yıllar önce Ahmetli’de tanıdığım Mardin’li bir komşumuz vardı. Oyalar onun elinde bazen erik çiçeği ile kocasına olan aşkını, bazen yumruk şeklinde yaptığı oya, kaynanasına olan kızgınlığını bazen de hayatını anlattığı çayır çimen oyası ile bir mektup olurdu. Anadolu kadının duygularını yansıtmak için yarattığı, keşfettiği güzel bir gelenekti oyalar. Her şeyin yok olduğu gibi bu gelenekte yok olup gidiyor günümüzde. Şimdilerde oyaların yerini elimizden hiç düşürmediğimiz cep telefonları ve lap toplar aldı. Yine de bu oyaları yapan, yaparken de büyük zevk alan kadınlarımız var elbette. Hele yüzündeki çizgilerle yaşadığı bütün yorgunlukları anlatan tatlı mı tatlı, sevimli, sakin ve mutlu Fethiye teyzem var. Birçok zorluklar yaşadığı halde sımsıkı sarılmış yaşamaya ve devam etmiş oya yapmaya. Hem de en zor olanından. Mekik oyası yapmış hep. Her zamanki gibi merak edip öğrenmeye çalıştım. Fakat Fethiye teyzemin elinin kıvraklığına yetişmek ne mümkün. Yılların verdiği alışkanlıkla mekiği ipin etrafında ivedilikle çeviriyor. Ben mekik oyasını yaptıkça Fethiye Teyzemin adını EFSANE koydum. Çünkü o ,bu zor oyayı ne kaynanasına kızgınlığını nede kocasına kırgınlığını anlatmak için yapmış.Bu oyaları sevdiklerinle paylaşıp onları sevindirmek ve ileride torunlarına güzel hatıralar bırakmak için yapmış.Para ile asla satmamış.En önemlisi, o,paraya tapanlara inat, emeğini paylaşarak ,PARA yerine DOST biriktirmeyi tercih etmiş. Sizce Fethiye teyzeme efsane demekle haksız mıyım?
Bahriye
İplikçi
