ANNEME
Anılardan köprü kurdum
yürüyorum sana doğru
bak sımsıkı
sarıldım
hissetin mi.
Başımı göğsüne yasladım
kokun sindi
üzerime
zaten
karanfil kokusu
hep benimle
ki anne.
Parmaklarımın arasından akan
gümüş saçlarının her biri
ahenkle seni
sevdiğimi fısıldıyor
duyuyor musun.
Sana tapan
yüreğim
büyüyüp çiçek açmam için
verdiğin emeği
ustalıkla işlediğin
kutsal sevgiyi
hiç unutur
mu.
Sen de
ne çok
sevdiğimi
özlediğimi
aklından
hiç ama hiç
çıkarma olur mu anne...
Bahriye İplikçi
