KAYBETMEK (III)

                      KATBETMEK(III)

Gözlerim uzaklarda sadece bakıyorum

Yaprakların rüzgarla birleşip çıkardığı ses beni neşelendiremiyor bugün.

Bulutlar gökyüzünde şekilden şekile girse de mutlu edemiyor.

Onlar da biliyor, hayat üzerime öyle kabus gibi çöktü ki,

Mutlu olsam ne olmasam ne, anlamı yok.

Elimi uzatıp çiçeklere su versem,

Yaşasalar ya da ölseler ne olur.

Kapıyı açıp içeri girsem,

Özlediğimi düşündüğüm eşyalarımın,

Bana hoş geldin demelerinin anlamı yok.

Bana bakan gülen fotoğrafının etrafına,

Cebinden çıkan o çok sevdiğin palamutları koymuşum

Sana ve palamutlara,

Sesimi duyuyor musunuz diye bağırsam.

Karanlıkta çakan şimşeklerin,

Kulağımdaki uğultuların,

Korkunç haykırışlarımın,

Sebebini anlatsam ne fayda,anlamı yok.

Yalnızlığımın içinde olmasını istediğim tek ses senin sesin.

Koklamak istediğimsin

Hissettiğim tek nefessin

Fakat biliyorum ki artık yoksun.

Kolumdun,kanadımdın,canımdın.

Seni kaybettikten sonrada yaşıyorum,

Boğazımı düğümleyen bu acının tarifi yok.

                             BAHRİYE İPLİKÇİ.