ELEŞTİRİ VE ÖZ ELEŞTİRİ

                         

                                                 ELEŞTİRİ VE ÖZ ELEŞTİRİ

                      Öncelikle şunu belirtmek isterim ki niyetim, geçmiş yönetimleri eleştirmek ya da yeni dönemi övmek değil. Sadece, ben dahil, Urlalı'nın merak ettiği, anlayamadığı bazı şeyleri dile getirmek.

                      Sn. Burak Oğuz’un göreve başladığı günden bu yana eleştiri yağmuruna tutulmasının sebebi nedir.? Tebrik ziyaretleri devam ederken ve dört ay önce göreve başlamış, Urla için yaptığı çalışmaları bizlerle paylaşmaya dahi zaman bulamamış, bir insanın bu denli eleştirilmesinin anlamı ne?

                     Şimdi soruyorum: 

                     Bir Urlalı olarak eleştirmek yerine neden yanında olmayı denemiyoruz. Farklı davranarak Urla’ya ve Urla'lılara hizmet ettiğinizi mi düşünüyorsunuz. 

                     Yani, kendisine biraz zaman tanımadan yargısız infaz yapmayı mı niyetlisiniz?

                     Sokaktaki vatandaşlarla yaptığım küçük sohbetleri sizlere aktarmak istiyorum.

           “Bazıları başka partilerin yapmak istediğini yapıyor.” “Kendi adamını linç etmeye dünden hazır.” "Taşı getirip önüne koyuyorlar.” diyen var,

                    “ Göreve başladığından beri en küçük şeyleri bile abarttılar.” “Onu sakin bir hava için de tanımamıza fırsat verilmiyor.”” Bu gün yeniden bir seçim olsa Burak Oğuz’a gözüm kapalı oy veririm.” “…adam bunlarla mı uğraşacak, Urla’ya hizmet mi edecek yazıklar olsun ya…”diyen de.

       Yani anlayacağınız eleştirileriniz insanları kızdırıp, taraf tutmayı zorladı. Urlalı şu an, Burak Oğuz’u korumaya almış durumda.

       Okuduğum bir makalede “Eleştiri intikam temelidir” diye yazıyordu. Yaptığınız, intikam mıdır öfke midir bilemem. Biraz sağduyulu olmanız gerekmiyor mu? Başkan'ın duruşunu, bakışını bile gündem konusu yapacak ne var.

       Yapılan tüm eleştirilere rağmen, görevini layıkıyla yapmaya çalışan, sistemli, disiplinli, ve kararlı şekilde yürüten bir belediye başkanı var sanırım karşımızda. 

       O zaman kolay gelsin.  

       Birlik ve beraberlik içinde olacağımız mutlu huzurlu bayramlar.

                                                      

                                                                       Bahriye İplikçi

                                                     

EDEBİYATIN ÖLÜMSÜZ AŞKLARI

 EDEBİYAT’IN ÖLÜMSÜZ AŞKLARI

Söğüt ağacının rüzgar eşliğinde yemyeşil sarkan dalları altında huzurla oturuyordum. Az ötede yaşları yirmilerde görünen iki gencin konuşmalarına istemeden, biraz da isteyerek dinlemeye koyuldum. Aşkı konuşuyorlardı. Şu anda yaşadıkları aşk: Onların üretken olmalarını sağlamış, aynı zamanda pişirmişte. Paylaşma duygusunu öğrenmişler. Artık hayata daha hoşgörülü, sevgiyle bakıyorlarmış. Aşk insanı olgunlaştırıyormuş. Nedense kendilerine olan saygıları artmış!

Onlara kulak kabartmış olmam rahatsız edebilirdi fakat içimdeki bir ses de bu güzel sohbete katıl, diyordu. Yumuşak bir ses tonuyla: “Bu bahsettiğiniz aşk pek de bu yüzyılın aşklarına benzemiyor” diye giriverdim.” Şimdiki aşklar pek ömürsüz, daha çok çıkarların ön planda olduğu, insan ruhunu doyurmayan, hissiyatı olmayan sevgiler.”

Şaşkınlıklarını attıktan sonra gayet safça: “ Pekala hangi yüzyıldan bahsediyorsunuz” diye sordular. Keşke vaktimiz olsaydı da onlara, edebiyattaki bazı aşklardan, bazı sayfalar okuyabilseydim. Görülüyordu ki bilgiye ve güzel şeylere açık iki insan vardı karşımda.

Mesela Honorede Balzac’ın Vadideki Zambak’ı; imkansızlığa ve ızdıraba rağmen ne denli romantik bir aşkı anlatır.

Dostoyevski’in o meşhur Beyaz Geceler’i ve beni daha çok etkileyen İnsancıklar’ı. Mektuplarla anlatılan aşklar. Saflık ve güzellik.

Tolstoy’un Anna Karanina’sı. Tam bir tutkulu aşk destanı. İnsanı okurken paramparça eden asi bir kadının hikayesi.  

Sonra beni lise yıllarıma götüren ve hala o edebiyat kitabımın kokusunu taşıyan, meleklerin kıskandığı aşk; Edgar Allan Poe’nun şiiri,

Annabel Lee

Senelerce, seneler evveldi; Bir deniz ülkesinde

Yaşayan bir kız vardı, bileceksiniz

İsmi Annabel Lee;

Hiç bir şey düşünmezdi sevilmekten

Sevmekden başka beni.

O çocuk ben çocuk, memleketimiz O deniz ülkesiydi.

Sevdalı değil kara sevdalıydık. Ben ve Annabel Lee;

Göklerde uçan melekler kıskanırdı bizi.

Bir gün işte bu yüzden göze geldi,

O deniz ülkesinde, Üşüdü rüzgarından bulutun

Götürdüler el üstünde. Koyup gittiler beni,

Mezarı oradadır şimdi O deniz ülkesinde,

Biz daha bahtiyardık meleklerden

……………………………………………………..

………………………………………………………

Edebiyatta ölümsüzleşen derin aşkları, göklere çıkarılan sevgilileri, uğrunda paramparça olunan kutsallaşmış sevgileri….Uzun uzun anlatabilseydim……Anlatsam, bugünün aşklarına kıyasla aradaki farkı hisseden olur mu ki……

                                                                                                                      Bahriye İplikçi

                                                              

MAVİ UMUDUN RENGİ

                                                          MAVİ UMUDUN RENGİ 

Tarih, 1982. Gençlik ve Spor Bayramı. Tüm kızlar, okul bahçesinde toplanmış çalışma yapacaktık. Kulaktan kulağa dolaşan bir haber, "bu yıl gösteride mavi şort giyilecek ". Hepimiz şaşırmıştık!.. Yaşadığımız beldede ailelerimiz kot pantolon bile yeni izin vermişken, bu karar neydi? 

Bu ilk şaşkınlık geçtikten sonra Atatürk'ün zaten yıllar önce bize, Türk Kadınına, gençlere ve tüm vatandaşlara ne denli değerler armağan ettiğini ve bunu ailelerimizin sahiplendiğini bilmek gülümsetmiş mutlu etmişti bizi.

O yıl mavi şortlarımızı üzerimizde gururla taşımış, ruhumuzda, tüm benliğimiz de, özgürlüğü, uygarlığı iliklerimize kadar hissederek emanet edilen bayramı çoşkuyla kutlamıştık. 

Yıl 2019. Nedense sessizliğe gömülen bir 19 Mayıs. Halk, içindeki bayram çoşkusunu avazı çıktığı kadar, çığlık çığlığa kutlamak yerine suskun. Özgürlüğün bitirilmeye çalışıldığı, baskının çoğaltıldığı bir 2019 Gençlik ve Spor Bayramı. Mavi, umudun rengi. Biz o rengi, umudu hep taşıdık, taşıyacağız. İstense de, istenmese de. Biz Atatürk çocuklarıyız. Öyle de kalacağız. Nice 19 Mayıslara.

                                                                                                                                    Bahriye İplikçi 

NECATİ CUMALI VE KADIN

                                 

                                               NECATİ CUMALI VE KADIN

Urla’ya aşık bir yazar. Necati Cumalı. Biz Urlalı Şair ve Yazarlar olarak ona olan vefa borcumuzu 19 Ocakta ödedik ve ödeyeceğiz. Cumalıyı anma etkinliğimiz çok büyük ilgi gördü. Atatürkçü, çağdaş ve laik dünya görüşünden, insan sevgisinden, barış yanlısı kişiliğinden söz ettik. Bu etkinliğin hazırlık aşamasında Necati Cumalı hakkında araştırma yaptıkça ona daha bir sevgi saygı duydum. Çünkü romanlarında şiirlerinde ezilen sömürülen kadının yanında olmuş. Birde onlara verilen değeri konu almış hep. Baskıcı zihniyetin içinde kalan kadının sorunları konu olmuş şiirlerine romanlarına.

                “Yalnız Kadın’ı” okuduğunuzda öyküde anlayacağınız hiçbir şey yokmuş gibi ama aslında anlatılan çok şey varmış gibi duygulanırsınız.

                “Değişik Gözle” öyküsünde  Lale’nin bir daha gülememesini anlatır.

                “Tütün Zamanın” da ki Zeliş’i herkes her şeyiyle öyle benimser ki o dönem yeni doğan kızlarının adı zeliş tir hep.

                “Ay Büyürken Uyuyamam” 40 yaşını geçmiş güzel bir kadın ve ay ışığı……

                Ya Mine’ye ne demeli…….Çevresinde aç ve sevmemiş erkeklerin tutkuları…..

Aşk ve kadın….Toplum ve hor görülen kadın……

İyi ki varsın İyi ki yazmışsın Necati Cumalı. Sen bizi yıllar önce çok iyi anlatmışsın.

                                                        

                                                                        Bahriye İplikçi

NECATİ CUMALI’DAN EMİNE

Abanoz’daki Emine

On yedisinde düştü

Afro’nun eline

Şimdi yaşı yirmi bir.

Eridi gitti dört senede

İpek saçları, vücudu bozuldu

Ela gözlerinin ateşi söndü

Kalmadı eski neşesi

Alıştı zamanla küfre, tütüne

Zamanla etrafına uydu

Isındı evin adetlerine

O içimizde birinin kızı

Birinin kardeşi

Aşık birine.

                               Bahriye İplikçi