KAYBETMEK
Sevdiğini
kaybetmek. Nasıl anlatılır ki bu duygu? Herhangi bir şeyi kaybetmeye
benzemiyor. Benzemiyor işte. Ayakta duramayacak kadar güçsüz ve yorgun.
Onu son
yolculuğuna uğurlarken yanında olduğunu hissettirecek kadar güçlü olabilmek. Ona
sevdiğini haykırmak.”Bizi bırakma, yaşayacak çok şeyimiz vardı. Sen ben
çocuklarımız. Ve torunlarımız. Yaşayacak çok şeyimiz vardı gitme.“Son
duygusunun yürekleri parçaladığı bir anda onu toprağa vermek. Vermek ve
sessizce uğurlamak. Ölümün soğuk yüzüyle tanışmak. İşte o an her şeyin
bittiğini sanıp bir boşluğa salıvermek kendini . Kaybetmek bu olsa gerek. Hem
sevdiğini hem kendini. Yaşamak. Asıl bundan sonra yaşamak. Bütün güçlüklere
göğüs gererek. Kaybettiğin insanın hatırına yaşama sımsıkı sarılarak. Çocuklar
için, sevdiğin içi, kendin için.
Sevgili
Nurdan, Onay ve İplikçi ailesinin, seni seven dostlarının her zaman yanında
olacağına emin olmalısın.Sevgiyle kal . Güçlü
olman dileğiyle.
“Kim
bilir ölüm bir çilenin sona ermesi
Belki
güzeldir, şu sefil dünyaya boş gözlerle bakmak.
Ne
çare ki sen varsın, o dünyada sen varsın.
Benim
korkum ölüm değil,seni yalnız bırakmak. “
Ümit
Yaşar Oğuzcan
BAHRİYE İPLİKÇİ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder